رایج ترین روش تولید قطعات رنگی از مواد پلاستیکی، افزودن مستربچ‌های رنگی است. این افزودنی‌ها گاهی علاوه بر ایجاد رنگ مطلوب محصول نهایی، باعث بهبود و اصلاح خواص فیزیکی، مکانیکی نیز می‌شود. مستربچ رنگ یک مخلوط پلاستیکی شامل درصد بالایی از رنگ دانه و درصد کم پلیمر است و از طریق تغییر غلظت و مقدار این ماده می توان به نمونه های رنگی مختلف دست یافت. این مستربچ ها معمولا دارای دو نوع پایدارکننده و دو نوع روان کنندۀ داخلی و خارجی، رنگینه و پایه پلیمری است. با کمک مستربچ، پلاستیک مورد نظر را می توان به رنگ های مختلفی در آورد. نکتۀ بسیار مهم در انتخاب مستربچ، سازگاری پلاستیک با رنگ و سایر افزودنی های همراه آن مستربچ است.
دانلود اطلاعات مستربچ قرمز شرکت مارینا فجر قشم کلیک کنید.
اجزای اصلی مستربچ رنگ
رنگ دانه ها:
شامل پیگمنت ها در دو گروه آلی (مانند فتالو سیانین سبز) و معدنی (مانند اکسید آهن قرمز و یا تیتانیوم) و دای که مانند یک جوهر یا رنگ بی اثر است و عموما نمی توان از آن برای رنگ کردن پلی اولفین استفاده کرد.
سازگارکننده (پخش کننده):
وجود سازگارکننده از طرفی باعث ایجاد ترشوندگی بر سطح رنگدانه و در نتیجه پخش بهتر پیگمنت می شود و از طرف دیگر بدون آنکه روی کیفیت رنگ محصول اثر بگذارد، پلیمر را نیز پایدار می کند.
پلیمر حامل:
این پلیمر باعث یکنواختی توزیع پیگمنت و سهولت شکل دهی آن به صورت گرانول می شود. وجود سازگاری پلیمر و عامل پخش و همچنین سیالیت بیشتر حامل نسبت به رنگ دانه و پلیمر ضروری است. پلیمر با توجه به شاخص مذابش، به صورتی انتخاب می شود که بتواند مستربچ را در خود حل کند؛ از آن جایی که مستربچ ها برای تعداد محدودی از پلاستیک های پر مصرف صنعتی ساخته می شوند، لازم است در مورد توانایی رنگ آمیزی پلاستیک ها با رنگ دانه نیز اطلاعاتی ارائه گردد. بنابر ماهیت شیمیایی پلاستیک می توان رنگ مناسب آن را انتخاب نمود. به عنوان مثال، رنگ آمیزی پلی اتیلن، پلی پروپیلن و پی وی سی به رنگ سفید (با استفاده از تیتان) یا زرد یا قهوه ای (با استفاده از اکسیدهای کروم) در آورد اما از رنگهای ترکیبات آبی آهن نمی توان در فرمولاسیون پلی اتیلن و پلی پروپیلن استفاده نمود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.