افزودنی ها

لیزکننده (slip agent) مولکولی‌ بزرگ با وزن مولکولی بالا می‌باشد كه در حالت مذاب ماده‌ای بسیار لزج و چسبناك است. کاهش چسبندگی مواد مذاب باعث كاهش استهلاك ماشین آلات و در نتیجه افزایش سطح تولید خواهد شد. با افزودن لیزكننده‌ها و روان‌كننده‌ها می‌توان اصطكاك داخلی و خارجی را تا سطح مطلوبی كاهش داد.

لیزکننده یک ماده افزودنی اصلاح‌کننده است که به عنوان روان‌کننده درونی استفاده می شود و در طی فرآیندی یا بلافاصله پس از آن به سطح جسم مهاجرت کرده و باعث کاهش اصطکاک می‌گردد. به عبارت دیگر سطح جسم با پوشش نازک و نامرئی از این ماده پوشانده می شود تا ضریب اصطکاک کاهش یافته و به تبع آن لغزندگی لازم در سطح جسم ایجاد گردد.

درصد استفاده از عوامل لیزکننده در فیلم‌های LDPE و LLDPE ، به ضریب اصطکاک (Coefficient of friction) رزین پایه بستگی دارد.

عوامل لیزکنندگی با گذشت زمان به سطح پلیمرها مهاجرت کرده و در آنجا شروع به کریستالیزه شدن می‌کنند. به این ترتیب با تشکیل لایه‌ای از روان‌کننده بر روی سطوح پلیمری، اصطکاک بین سطوح مختلف کاهش می‌یابد. پدیده‌ی مهاجرت به سطح فرآیندی وابسته به زمان است که سرعت آن به طول زنجیره مواد افزودنی و پلیمر پایه و همچنین به غلظت ماده افزودنی بستگی دارد.

در هنگام استفاده از گرانول‌های نو و بازیافتی با مشکل رطوبت در مواد اولیه سر و کار داریم که باعث ایجاد حباب در محصول نهایی و سوراخ شدن آن و ایجاد صداهای ناهنجار در خط تولید می‌گردد.

یک سری از مواد پلیمری نظیرPA , PET , ABS و… جاذب رطوبت بوده و رطوبت هوا را جذب می‌کنند که استفاده از این مواد مستلزم خرید تجهیزات خشک کن و گازگیری قبل از تولید می‌باشد.

اکثر پلیمرها در اثر تماس با اکسیژن هوا اکسید می‌شوند و نور و حرارت این اکسید شدن را تسریع می‌بخشد، مستربچ‌های آنتی اکسیدانت به منظور جلوگیری از تخریب زنجیرهای پلیمری حین فرایند یا در زمان کاربری محصول مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مستربچ‌های آنتی اکسیدانت به دو دسته اولیه و ثانویه یا ترکیبی از هر دو نوع تقسیم می‌شوند که هرکدام دارای خواص منحصر به فرد خود می‌باشد. استفاده از این افزودنی درپلیمر PP به نسبت PE بیشتر است زیرا پایداری PP نسبت به دیگر مواد پلی الفینی کمتر می‌باشد. همچنین استفاده از این مستربچ سبب افزایش OIT در محصول می‌گردد.

رنگدانه‌های غیر آلی، نمک‌های فلزی و اکسیدها هستند. این عوامل رنگزا می‌توانند یک لایه از یک جسم پلاستیکی را با رفتار قابل پیش‌بینی رنگی کنند. اکثر این عوامل رنگزا دارای ذراتی با ابعاد میانگین بین ۰/۲ تا ۱/۰ میکرون هستند. تولیدکنندگان، رنگ‌های مرغوب را با زدودن ذرات بالاتر از ۵ میکرون، تولید می‌کنند. رنگدانه‌های غیر آلی به جز چند استثناء، مواد خام ارزان قیمت هستند که. به خاطر دوام نسبتاً پایین این رنگ‌ها، این رنگدانه‌ها همیشه بهترین کیفیت را ندارند.

دی اکسید تیتانیوم (اکسید تیتانیوم، تیتان)، حاصل فرآیند اکسیداسیون عنصر تیتانیوم می باشد که با فرمول شیمیائی TiO2 شناخته می شود. کاربرد اصلی این ماده معدنی، استفاده به عنوان رنگدانه سفید است و در بسیاری از کاربردهائی که نیازمند شفافیت و روشنائی و رنگ سفید می باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. این رنگدانه معدنی مهمترین رنگ دهنده سفیدی است که علاوه بر رنگ دهی ذرات، باعث ایجاد اثر حفاظتی در برابر اشعه یووی نیز میشود. دو شکل آلوتروپی روتایلrutileو آناتاس anatase مهمترین انواع دی اکسید تیتانیوم می باشند که نوع روتایل نسبت به آناتاس از چگالی بالاتری برخوردار می باشد و ضریب شکست بالاتری نیز دارد. این رنگدانه معدنی کاربردهای مختلف و متنوعی مانند صنایع رنگ و رزین مي باشد.